Ponieważ jutro przypada 70-a rocznica śmierci gen. W.Sikorskiego, postanowiłem "wrzucić" kilka faktów o tym człowieku, polityku i przywódzcy Polaków w kraju i na emigracji, choć dla wielu nie jest to postać kryształowa ( polityka personalna, obozy internowania w Szkocji itp.), to jednak nikt nie może zaprzeczyć, że był on wielkim człowiekiem i mężem stanu.
- gen. W.Sikorski.jpg (15.37 KiB) Viewed 40880 times
- 12 listopada 1941 odwiedził zołnierzy SBSK w Tobruku.jpg (21.43 KiB) Viewed 40880 times
Sikorski Władysław Eugeniusz (1881–1943), polski mąż stanu, polityk, generał. Współzałożyciel Związku Walki Czynnej (1908) i prezes utworzonego w 1910 Związku Strzeleckiego we Lwowie. Od 1905 członek Związku Odrodzenia Narodu Polskiego, od 1910 Polskiego Stronnictwa Postępowego.
Od 1912 referent spraw wojskowych w Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, następnie sekretarz generalny tejże Komisji. 1914–1916 szef Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego. 1916–1917 szef Krajowego Inspektoratu Zaciągu, następnie dowódca obozu ćwiczebnego Polskiej Siły Zbrojnej w Zambrowie. Od września 1917 do lutego 1918 dowódca Uzupełnień Polskiego Korpusu Posiłkowego. Internowany przez Austriaków.
W maju 1918 przybył do Lwowa, gdzie zorganizował stację zborną wysyłającą byłych legionistów i żołnierzy austriackich - Polaków do Królestwa. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Mianowany przez Radę Regencyjną szefem sztabu w dowództwie w Galicji, uczestniczył w obronie Przemyśla przed Ukraińcami.
1919 walczył w obronie Lwowa i dowodził grupą operacyjną na froncie polsko-ukraińskim na linii Zbrucza. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, m.in. dowodząc 5 Armią w bitwie warszawskiej, następnie 3 Armią toczącą ciężkie walki w rejonie Zamościa z Armią Konną S.M. Budionnego. 1921–1922 szef sztabu generalnego.
1922-1923 premier i minister spraw wewnętrznych. 15 marca 1923 rząd Sikorskiego doprowadził do uznania polskich granic wschodnich przez Konferencję Ambasadorów. 1923–1924 generalny inspektor piechoty. 1924–1925 minister spraw wojskowych w gabinecie S. Grabskiego. Zlecił opracowanie pierwszych planów operacyjnych i mobilizacyjnych, rozbudowy marynarki i lotnictwa oraz przemysłu zbrojeniowego.
1925 dowódca Okręgu Korpusu VI Lwów. W czasie przewrotu majowego 1926 nie zaangażował się po żadnej ze stron. 1928 odwołany ze stanowiska dowódcy Okręgu Korpusu w związku z zatargami z J. Piłsudskim.Do 1939 pozostał "generałem do dyspozycji" ministra wojny. Przebywał przeważnie we Francji, gdzie odbywał intensywne studia wojskowe. Przeciwnik polityczny obozu sanacji. 1936 wspólnie z I.J. Paderewskim i J. Hallerem doprowadził do porozumienia polskich stronnictw centrowych (tzw. Front Morges). Inicjował założenie Stronnictwa Pracy.
1939 wystosował raport do marszałka E. Rydza-Śmigłego z prośbą o przydział wojenny, którego nie otrzymał. Przedostał się przez Rumunię do Francji, gdzie 28 IX 1939 objął dowództwo armii polskiej tworzonej we Francji. W dwa dni później desygnowany na premiera Rządu Rzeczpospolitej Polskiej na emigracji, w którym objął także tekę ministra spraw wojskowych.
7 listopada 1939 mianowany Naczelnym Wodzem i Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych. W listopadzie 1939 powołał Związek Walki Zbrojnej.
5 sierpnia 1940 Sikorski podpisał umowę w sprawie odbudowy armii polskiej w Wielkiej Brytanii. Wiosną 1941 wyjechał do Stanów Zjednoczonych i Kanady w celu uzyskania pomocy materialnej i wojskowej. Po napaści Niemiec na ZSRR, 30 lipca 1941 zawarł układ z rządem radzieckim normujący stosunki dwustronne i układ dodatkowy w sprawie utworzenia armii polskiej w ZSRR (tzw. układ Sikorski-Majski). Treść układu nie precyzująca przebiegu polskiej granicy wschodniej stała się przyczyną kryzysu rządowego i powstania silnej opozycji. Odkrycie grobów katyńskich doprowadziło 23 kwietnia 1943 do całkowitego zerwania przez rząd radziecki napiętych już wcześniej stosunków dyplomatycznych z rządem polskim. Sikorski zginął w katastrofie lotniczej 4 lipca 1943 w Gibraltarze, powracając z inspekcji wojsk na Środkowym Wschodzie. Przyczyn katastrofy nie wyjaśniono do chwili obecnej. Pochowany na cmentarzu polskich lotników w Newark, w Wielkiej Brytanii. 17 września 1993 jego prochy przeniesiono na Wawel.
Autor publikacji z zakresu wojskowości i polityki, m.in.: O polską politykę państwową. Umowy i deklaracje z okresu pełnienia urzędu prezesa Rady Ministrów 18 XII 1922 - 26 V 1923 (1923), Nad Wisłą i Wkrą. Studium do polsko-radzieckiej wojny 1920 roku (1928), Przyszła wojna - jej możliwości i charakter oraz związane z nimi zagadnienia obrony kraju (1934).
Pozdrawiam
Daniel
